خیلی از ما در جلسه‌ها، همایش‌ها یا مجامعی حضور داشته‌ایم که سخنران‌ها با حروف و آواهای اضافه‌ای که در حرف‌هاشون داشته‌ان، تا حدی آزارمون داده‌ان.

به‌طور مثال، بعضی افراد واسه پر کردن فاصله میان کلمات دست به دامن آآآآآآآآآآآم، مثلا، می‌دونید، در واقع یا …. مسایلی مثل این می‌شن که واسه شنونده خیلی مورد پسند نیس.

بعضی از این ادما از قصد تلاش می‌کنن با اضافه کردن کلمات و آواهای اضافی نظر مخاطب رو جلب کنن که روش به طور کامل اشتباهیه. بعضی هم از نتیجه کار خود آگاه نیستن و نمی‌دانند این گزینه‌های اضافی چه تاثیری روی ذهن مخاطب داره.

یه سخنران قابل، باید روی یدونه‌یدونه کلماتی که استفاده می‌کنه و چگونگی انتقال پیام خود تمرکز کامل داشته باشه. وقتی شما عادات نادرستی در صحبت کردن داشته باشین، شنونده بیشتر از اینکه روی حرف‌هاتون تمرکز کنه همه حواسش پرت تیک‌های شما می‌شه. نتیجه اینم چیزی نیس جز از دست دادن مخاطبین و شنیده نشدن حرف‌هایی که ممکنه واسه آماده کردن اونا زمان زیادی رو صرف کرده باشین.

واسه اینکه با ۱۰ عادت اشتباه سخنرانی کردن و حرف زدن در مجامع عمومی آشنا شید و جانشین‌های مناسب اونا رو بشناسین از شما دعوت می‌کنیم تا انتهای این مطلب با ما همراه باشین.

۱- آآآممم … می‌دونی …. آه … من منظورم اینه که …

این کلمات و آواهای پرکننده واسه شنونده ناخوشایند هستن. وقتی نمی‌تونید حرف خود رو بدون این عناصر بگید، مخاطب تصور می‌کنه ذهن پریشون و مرده‌ای دارین و در نتیجه به سخنان شما گوش نمی‌دهد.

سکوت کردن در میان جملات ایده بسیار بهتریه. اینطوری علاوه بر خودتون، مخاطب هم فرصت می‌کنه به مسایل مطرح شده فکر کنه و واسه شنیدن مابقی سخنان تمرکز بیشتری داشته باشه.

شک نکنین که شنونده شما ترجیح می‌دهد بین کلماتتان سکوت باشه تا آواها یا کلمات پرکننده‌ای که تکرارشان حواس آدم رو پرت می‌کنه.

۲- تقریبا … به‌یه جور … شاید بشه گفت …

وقتی قراره در مورد موضوع مشخصی سخنرانی کنین به کار گیری کلمات این‌چنینی اصلا پسندیده و قبول کردنی نیس.
اگه در مورد موضوعی اطلاعات کافی ندارین یا در مورد موضوع‌ای مطمئن نیستین، دلیلی نداره واسه اون سخنرانی کنین.

اگه هم موضوع براتون شفاف و قاطعه، پس از واژه‌های شاید به‌یه جور، تقریبا یا تقریبا استفاده نکنین و با قطعیت نظرات خود رو با بقیه به اشتراک بذارین.

۳- سخنرانی با تُن صدایی که در انتهای جملات بالا می‌رود

وقتی در انتهای هر جمله تن صدای خود رو بالا می‌برید مثل اینه که می‌خواهید سوالی رو از مخاطب سوال کنین. همین موضوع موجب پریشونی و گیجی شنونده می‌ود و نمی‌دونه که دقیقا باید چه واکنشی نشون بده یا چه برداشتی از حرف‌های شما داشته باشه.

اگه در مورد موضوعی اطمینان ندارین بهتره اصلا اونو به زبون نیارین. اما اگه مطمئنین چیزی که می‌گویید درست و بی‌اشکاله، پس تن صدای خود رو بالا نبرین که شنونده حس کنه خودتون هم در این رابطه دو به شک هستین.

۴- رفتارای جعلی و غیرواقعی

به چه دلیل باید کسی غیر واقعی بودن و فیلم بازی کردن رو به واقعی بودن ترجیح بده؟ مطمئنا مردم دوست ندارن با کسی که خودش نیس رابطه برقرار کنن. حتی اگه مجبور به صحبت کردن با اینجور فردی باشین، این صحبت مورد پسند به‌نظر نمی رسه چون می‌دونین که این چهره واقعی نیس و فیلم بازی می‌کنه.

همه مردم دوست دارن با خود واقعی بقیه رابطه برقرار کنن و حتی اگه کپی برابر اصل کس دیگه ای باشین، به دلشون نمی‌نشیند. در هر موقعیتی، سبک، رفتار، طرز حرف زدن و تیپ خودتون رو داشته باشین.

۵- به کار گیری اسلایدهای پاورپوینت و حجم خیلی از جملات

بعضی از سخنران‌ها به جای اینکه خودشون حرف بزنن از اسلایدهای پاورپوینت و داکیومنت‌های زیاد استفاده می‌کنن که واسه مخاطب به هیچ‌وجه مورد پسند نیس.

اگه می‌خواهید روی استیج، عکس و متن به مخاطبان نشون بدین، بهتره اونا رو ایمیل کنین و وقت خود و بقیه رو تلف نکنین. اگه نه، پس این اسناد تصویری رو کنار گذاشته و به زبانی ساده به توضیح هرآنچه مدنظرتونه بپردازید.

اگه بنا به هر دلیلی مجبور به به کار گیری اسلایدهای پاورپوینت هستین، تلاش کنین جملات بسیار کوتاه و کوتاه باشن.

۶- بلند کردن دست‌ حضار

واسه اینکه مطمئن شید حضار به سخنرانی شما گوش می‌کنن یا خیر لازم نیس از اونا بخواین تا فعالیت‌هایی مثل بلند کردن دست‌هاشون رو بکنن. اگه قراره مخاطبین در صحبت‌هاتون مشارکت کنن، به روش دیگری اونا رو وارد بحث کنین و تا حد امکان نخواهید که واسه حرف زدن یا نظر دادن دست‌شون رو بلند کنن.

۷- زیاد سوال پرسیدن

مردم در جلسه‌های سخنرانی شرکت می‌کنن تا جواب سوال‌هاشون رو دریافت کنن نه اینکه خودشون جواب‌دهنده سوال باشن.

بعضی از سخنران‌ها از این موضوع غافل می‌شن و  با مطرح کردن سوال‌های بی‌پایان تلاش در جلب توجه مخاطبین خود می‌کنن. اما باید بدونین که این موضوع بیشتر باعث پرت شدن حواس شنونده‌ها می شه و اصلا مورد پسند نیس.

واسه شرکت دادن مخاطبین در صحبت‌های خود می‌تونید چند سوال کوتاه و محدود در بین حرف‌هاتون مطرح کنین. اما در این کار زیاده‌روی نکنین.

۸- تشکر بیش‌از اندازه

بعضی از افراد وقتی پشت میکروفن قرار می‌گیرند از همه عالم و آدم تشکر می‌کنن. فقط این رو بدونین که این کار باعث نمی‌شه مردم شما رو بیشتر دوست داشته باشن، بلکه برعکس، حوصله‌شون رو سر می‌برید.

موضوع بحث تنها چیزیه که مخاطبین منتظر شنیدن اون هستن و از هر حاشیه یا متن اضافه‌ای فراری هستن.

۹- داستان‌سرایی

همه افراد داستان‌گوهای خوبی نیستن. همه موضوعات رو نمی‌توان به سبک داستانی گفت. وقتی ماجراهای حاشیه‌ای و اضافی در سخنان خود می‌جا داد، تنها واکنشی که باید توقع داشته باشی اینه: حالا که چه؟ … حالا این چه اهمیتی داره؟ یا ….

به خاطر جلب توجه مخاطبین لازم نیس حتما لطیفه و داستان تعریف کنین. می‌تونید از عکس یا ویدیو استفاده کنین یا روی بعضی از جملات و حرف‌های خود تاکید خاصی داشته باشین. همیشه تلاش کنین متفاوت از بقیه رفتار کنین.

۱۰- کلمات و جملات تکراری‌ای

بعضی از جملات و کلمه‌ها بسیار تکراری و حوصله‌سربر هستن. از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: (جملات مقابل هر گزینه عکس العمل‌های احتمالی مخاطبینه)

• من اینجا هستم تا به شما بگم ….. مرسی که می‌گی به چه دلیل اینجایی
• بذارین بگم … تو واسه حرف زدن به اجازه من احتیاج داری؟
• خبر خوب اینه که … فکر می‌کنی گزارشگر یا روزنامه‌نگاری که اینجوری حرف می‌زنی؟
• شک نداشته باشین! … شک نداشته باشین همیشه هم به معنی بله نیس.

کلام آخر

ما وقتی می تونیم یه سخنرانی موفق و کامل داشته باشیم که بدونیم دقیقا چه می‌بگیم و چه می‌کنیم.

واسه بررسی و امتحان سخنرانی خود بهتره از خود فیلم گرفته و اونو موردنقد بذارین. هر چی به کار و رفتار خود سخت‌گیرتر باشین، بیشتر می‌تونید در کار خود پیشرفت کنین. به این خاطر که عیب‌هاتون رو پیدا کرده و در جهت برطرف کردن اونا تلاش می کنین.

هم اینکه بهتره سخنرانی‌های بقیه رو هم ببینین و رفتار اونا رو زیر ذره‌بین ببرین. با دنبال کردن سخنرانی افراد موفق در بخش کاری خود می‌تونید روش‌های درست خوب سخن گفتن در همایش‌ها، کنفرانس‌ها یا نشست‌ها رو بیاموزید.